GOTOV JE – Pad Slobodana Miloševića
Svrgavanje Slobodana Miloševića uslijedilo je nakon demonstracija 5. oktobra 2000. u Beogradu, nakon čega je Slobodan Milošević prihvatio rezultat izbora za predsjednika SR Jugoslavije od 24. septembra. Nakon objavljivanja spornih rezultata izbora po kojima je opozicioni kandidat Vojislav Koštunica na predsjedničkim izborima dobio 48% glasova (2% manje od potrebnog) i da će biti održan drugi izborni krug, Demokratska opozicija Srbije (DOS) pozvala je građane da se 5. oktobra 2000. godine okupe ispred Savezne skupštine kako bi se suprotstavili velikoj izbornoj krađi. DOS je ultimativno zatražio da Slobodan Milošević do četvrtka, 5. oktobra, u 15 sati, prizna izbornu volju građana.
Oko 15 sati građani okupljeni na mitingu ispred Skupštine SRJ pokušali su da uđu u zgradu Skupštine gdje se pripremao izborni materijal za najavljeni drugi krug izbora. Više desetina građana ušlo je oko 16 sati u Saveznu skupštinu, dok su se policajci koji su do tada čuvali zgradu povukli. Iz Skupštine vijorio se gust, crni dim, a gotovo sva stakla na zgradi su polupana. Tokom sukoba policije i demonstranata čula se i pucnjava iz vatrenog oružja. Oko 18 sati dijelovi policije položili su oružje i priključili se demonstrantima. Više desetina građana je povrijeđeno. Policija je bacila suzavac i u blizini zgrade Radio-televizije Srbije, dok je grupa demonstranata na bageru krenula da se probije do ulaza. Zgrada RTS-a je potom zapaljena, a redovni program RTS-a je prestao da se emituje poslije 17 sati. Na sva tri programa državne televizije emitovani su spotovi, reklame i snimljene emisije.
Novoizabrani predsjednik SRJ Vojislav Koštunica obratio se predveče građanima sa balkona Skupštine grada Beograda, a potom i preko RTS-a. Slobodan Milošević se 6. oktobra obratio narodu preko televizije i zvanično je priznao poraz na predsjedničkim izborima. Dr Vojislav Koštunica je 7. oktobra položio zakletvu pred poslanicima Savezne Skupštine kao prvi demokratski izabrani predsjednik Jugoslavije.
Slobodan Milošević je 1. aprila 2001. uhapšen pod optužbom za zloupotrebu službenog položaja. Tribunalu u Hagu je izručen 28. juna 2001. prema optužnici za ratne zločine na Kosovu i Hrvatskoj i ratne zločine i genocid u Bosni i Hercegovini. Umro je u pritvoru u Sheveningenu 11. marta 2006. godine.
A gdje su danas ostali akteri dešavanja 5. oktobra…
Zoran Đinđić, predsjednik DS, prvi demokratski premijer. Ubijen je ispred zgrade Vlade 12. marta 2003.
Vojislav Koštunica, bivši predsjednik i premijer. Takođe i bivši lider DSS, povukao se iz politike.
Nebojša Čović, lider Demokratske alternative. Bio šef Koordinacionog tijela za Kosovo čiji se rad danas istražuje. Vodi KK Crvena Zvezda.
Velimir Ilić, predsjednik NS. Nekada predvodio Čačane, možda najčuveniju kolonu građana koja je 5. oktobra stigla u Beograd. Bio je ministar u većini vlada posljednjih godina.
Otpor, jedan od simbola borbe protiv Miloševića. U stranku prerastao 2003. Na izborima iste godine nije uspio da pređe cenzus. Krajem 2004. nestao je sa političke scene kolektivnim pristupanjem DS.
Goran Svilanović, predsjednik GSS, tog 5. oktobra predvodio kolonu Užičana. Bio je ministar vanjskih poslova, funkcioner Pakta za stabilnost jugoistočne Evrope, sada sekretar Savjeta za regionalnu saradnju.
Čedomir Jovanović, tokom kampanje 2000. godine šef izbornog štaba DS i DOS. Isključen iz DS krajem 2005. Osnovao LDP, ali nije prešao cenzus na izborima.
Nebojša Pavković, načelnik Generalštaba Vojske. Nije izveo vojsku na ulice, sutradan je čestitao Koštunici. Tribunalu u Hagu predao se 25. aprila 2005. Osuđen za zločine protiv čovječnosti.
Radomir Marković, nekadašnji šef RDB, uhapšen je u februaru 2001. Osuđen je na kaznu od 40 godina zbog ubistva Ivana Stambolića i četvorice članova SPO u atentatu na Draškovića.
Milorad Ulemek Legija, komandant JSO. Pred 5. oktobar obećao predstavnicima DOS da “crvene beretke” neće intervenisati. Osuđen na 40 godina za atentat na Đinđića i druge zločine.
Boško Buha, komandant Policijske brigade Beograda. Od strane vlasti proglašen izdajnikom 6. oktobra jer nije poslušao naređenje za razbijanje demonstracija. Ubijen 10. juna 2002.
