SOVJETSKA PRIČA – eksperiment koji je ubio desetine miliona ljudi
„Ako je zbog komunizma neophodno da uništimo 9/10 ljudi, ne smijemo oklijevati.“ (Vladimir Iljič Uljanov – Lenjin – advokat genocida,1921.)
U noći sa 6. na 7. novembar 1917. godine, topovi sa ruske krstarice Aurora ispalili su plotun što je bio signal za početak napada na Zimski dvorac i početak Oktobarske socijalističke revolucije. Naoružani ustanici kreću u akciju još u zoru i zauzimaju najvažnije dijelove Petrograda. Tako je počela historija komunizma u svjetskoj civilizaciji.
Narednog dana Kongres Sovjeta prihvatio je da se do Ustavotvorne skupštine osnuje privremena vlada »radnika i seljaka«, pod nazivom „Sovjet narodnih komesara“, koji je bio sastavljen isključivo od boljševika. Predsjednik je bio Lenjin. Dana 12. decembra boljševici su poraženi na izborima, ali nisu ni pomišljali na predaju vlasti. Već 18. januara 1918. god. boljševčko rukovodstvo je odlučilo da zabrani rad skupštini, pa je 19. januara donijet dekret o raspuštanju Ustavotvorne skupštine i zavođenju diktature proleterijata.
U industriji je država preuzela kontrolu nad svim postojećim firmama, i započela intenzivan program industrijalizacije; u poljoprivredi je država prisvojila imovinu seljaka kako bi uspostavila kolektivne farme (kolektivizacija). To je izazvalo otpor „kulaka“, što je rezultiralo ogorčenom borbom mnogih seljaka protiv vlasti, glađu i milionima žrtava (procjene 14,5 miliona), posebno u Ukrajini, gdje je nerazumnim mjerama oduzimana hrana i urod izazvana umjetna glad, od koje je umrlo do deset miliona ljudi. Sredinom 1930-ih, Staljin je započeo čistku u komunističkoj partiji; iz ovog je procesa izrasla kampanja terora koja je dovela do pogubljenja (procjene 1 milion), zatvaranja i protjerivanja (procjene 9,5 miliona) ljudi. Desetine naroda je protjerano i raseljeno u unutrašnjost Sibira.
Staljin se 1939. godine udružio s Hitlerom zaključivši Pakt o nenapadanju i izvršivši agresiju na Poljsku. Tada mnogi službenici Gestapoa odlaze u sovjetske gulage na obuku iz koje će Nijemci kasnije stvoriti čitavu mrežu koncentracionih logora. Staljin takođe isporučuje Hitleru jevreje koji su spas od progona potražili u Sovjetskom Savezu. Staljin djeluje i na evropske komunističke partije da ne pružaju otpor Hitlerovoj agresiji pravdajući je borbom protiv kapitalizma i imperijalizma. Zbog napada na Finsku Sovjetski Savez je isključen iz Lige naroda i označen je etiketom agresora. To su do tada imali samo Japan, Italija i Njemačka. Napadom Njemačke na SSSR Staljin postaje saveznik u antifašističkoj koaliciji i donosi prevagu u pobjedi nad Hitlerom. No i nakon II Svjetskog rata Staljin nastavlja sa terorom kada u bivšim njemačkom koncentracionim logorima koji su tada bili pod Sovjetskom kontrolom nestaje oko 15 miliona ratnih zarobljenika i političkh neistomišljenika iz „oslobođenih“ zemalja.
U relativno kratkom posljeratnom razdoblju Sovjetski Savez prvo je obnovio, a onda i proširio svoju ekonomiju, kontrolisanu isključivo iz Moskve. Sovjetski Savez je težio proširivanju svog uticaja svugdje u svijetu. Ovako aktivna vanjska politika dovela je do hladnog rata.
Raspad ekonomskih i političkih struktura Sovjetskog Saveza, i neuspjeli reformski pokušaji zaustavljanja ovih procesa doveli su do kraha Sovjetskog Saveza koji se raspao 26. decembra 1991. godine.
Da bi se bolje razumjela zabluda komunizma dovoljno je razmisliti o jednoj činjenici – Istočnu Njemačku, Poljsku, Čehoslovačku, Mađarsku, Rumuniju, Bugarsku i djelimično Jugoslaviju oslobodila je „slavna“ Crvena armija. Francusku, Holandiju, Luksemburg, Norvešku, Dansku, Austriju, Italiju i Zapadnu Njemačku oslobodili su „mrski“ kapitalisti! Ko je bolje prošao? Odgovor potražite među pečatima u svome pasošu.
Par crtica i o nama. Već u prvom razredu osnovne škole smo naučili da je „socijalizam najefikasniji i najhumaniji ekonomski sistem.“ Dok naši vršnjaci na zapadu nisu znali ni beknuti o tome šta je socijalizam, a šta kapitalizam, mi smo već u prvim školskim danima znali da je kapitalizam „truho“ i da mu dolazi propast. Ali nikome nije palo na pamet da upita kako će obrazovni sistem djecu ubijediti da vjeruju da njihovom prijatelju iz razreda tetka iz Njemačke ne šalje truhle jabuke, već autić na daljinsko upravljanje kakav nikad u životu nisu vidjeli!
Ali bilo je i sloboda. Građani socijalističke Jugoslavije uživali su potpunu slobodu obožavanja tekovina socijalističke revolucije. U slučaju da su poželjeli odreći se te slobode i posumnjati u Titov svijetli put, imali su osiguran stan i hranu na egzotičnom otoku na Jadranskom moru. Što je u neku ruku i dobra strana. Njihovi istomišljenici iz bratskog Sovjetskog Saveza su besplatan stan i hranu imali u ne baš egzotičnom sibirskom gulagu.
Takođe, zabluda je da je tada bio jednopartijski sistem. Istina je da su postojale dvije partije. Jedna je bila na vlasti a druga u zatvoru.
I ako vam kažu da je tada sve bilo besplatno, znajte da nije. Sve je to neko morao da plati.
