MALI PRINC EUGEN
Princ Eugen Savojski je upisan na stranicama historije kao veliki vojskovođa koji je Osmanlijama zadavao velike muke. Naši susjedi Hrvati ga hvale i slave, komšije Srbi se ponose svojim ljudima koji su služili u njegovoj vojsci dok ga u Bosni apsolutno ne poštuju i smatraju za jednog pederskog ratnog zločinca koji je spalio sve što je moglo gorjeti.
Rođen je u Parizu 18. oktobra 1663. Studirao je matematiku i prirodne nauke, ali je želio da postane vojnik. Njegov pokušaj da bude primljen u francusku armiju bio je neuspješan. Nježne građe, ružan, pogrbljen i niskog rasta, nije se uklapao u predstave o idealnoj ljepoti francuskog kralja Luja XIV, pa za malog Eugena nije bilo mjesta u francuskoj vojsci.
Tako mali princ, uvrijeđen i ponižen, napušta rodnu Francusku i preporučuje se austrijskom caru Leopoldu. Usljedila je munjevita vojna karijera. Sa trideset godina Eugen Savojski je postao Feldmaršal, u četrdesetoj godini predsjednik Carskog ratnog savjeta i jedan od najbogatijih ljudi Monarhije. Zahvaljujući svojoj inteligenciji, sposobnosti i vještini, postaće veliki vojskovođa, državnik i političar.
Car Leopold I, suočen s nadirućom osmanskom vojskom imenuje ga komandantom odreda u taboru vojvode Lotarinškog. Eugen se u bici za Beč ističe hrabrošću i vještinom što mu omogućava munjevit napredak.
Nakon pobjede nad osmanskom vojskom kod Sente, 11. septembra 1697. godine, postaje vrhovni komadant Habzburške carske vojske. Austrijska vojska pod njegovim vođstvom nanijela je težak poraz osmanskoj vojsci kojom je komandovao sultan Mustafa II. U ovoj bici poginulo je 27 paša, dok je sultan uspio pobjeći u Temišvar.
Eugen koristi rasulo u osmanskoj vojsci i 6. oktobra kod Bosanskog Broda prelazi Savu i prodire u Bosnu. Za jedanaest dana stigao je do Visokog koje je opljačkao i zapalio a 22. oktobra se našao pred Sarajevom. U svom dnevniku bilježi da ga je Sarajevo zadivilo izgledom, a „imalo je 120 lijepih džamija“. Napravio je pokolj i sve to lijepo što je vidio je spalio. Uslijed dolaska zime, austrijska vojska se već 25. oktobra vraća u Osijek. S njom je Bosnu napustilo oko 40.000 katolika koji su se nastanili u Slavoniji.
Pohod Eugena Savojskog se smatra prvim genocidom nad Bošnjacima. Međutim, historijske činjenice govore kako su najveći gubitnici kratke pustolovine Eugena Savojskog u Bosni, pored bošnjačkog stanovništva gradova uz rijeku Bosnu, na kraju ispali bosanski katolici (tada se još nisu zvali Hrvati). U Bosni je tada ostalo oko dvadesetak hiljada katolika koji su se skrivali po šumama u strahu od odmazde. Svi imućniji katolici su se iselili ili su propali. U samostanima je ostalo samo 29 franjevačkih sveštenika. Tada su katolici postali najmanja vjerska grupa u Bosni a drugo mjesto po brojnosti zauzimaju bosanski pravoslavci (ni oni se tada još nisu smarali Srbima).
Mirom potpisanim u Sremskim Karlovcima, 1699. godine, uspostavljena je granica između Habzburške monarhije i Osmanskog carstva. Međutim, Osmanlije su prekinule protokol o dvadesetpetogodišnjem miru i pokrenule vojsku s kojom su prešle Savu početkom avgusta 1716. godine. S jedne strane je bila osmanska vojska sa oko 200.000 vojnika, koju je predvodio veliki vezir Damad Ali paša, a na drugoj strani ujedinjena kršćanska vojska od 70.000 vojnika i 8.000 pripadnika Petrovaradinskog garnizona, pod komandom princa Eugena Savojskog. Znajući da ne smije dočekati opkoljavanje Petrovaradina, Savojski je iskoristio olujnu noć između 4. i 5. avgusta, te je on napao osmanske položaje i izvojevao veoma značajnu pobjedu.
Nakon te bitke Osmanlije su napustile teritorije sjeverno od Dunava i Save. Čak su i dijelovi Bosanskog ejaleta uz rijeku Savu, gradovi Gradiška, Derventa, Šamac. Gradačac, Brčko i Bijeljina, ušli u sastav Habsburške monarhije u čijem su sastavu ostali do 1739. godine.
Mali princ Eugen je nakon svih tih osvajanja, od cara Lepoloda I dobio posjed sa 19 sela u Baranji. Za sjedište je princ Savojski izabrao selo Bilje i tamo izgradio dvorac, a cijelo imanje je, prema mađarskom izgovoru, nazvano je Belje. U svom dvorcu Belvedere u Beču sakupio je vrijednu zbirku umjetničkih djela i veliku biblioteku.
Kako je pisao književnik Valerijan Žuj, Eugen Savojski bio je učesnik u homoseksualnim orgijama, a isti autor je napisao mišljenje vojvotkinje od Orleana o Eugenovom fizičkom izgledu. Ona je rekla da je vojvoda imao „veliki nos i istaknute zube“.
Umro je 21. aprila 1736. godine u Beču, najvjerovatnije od upale pluća. Kao homoseksulac, nije imao nasljednike. U drugom svjetskom ratu 7. SS dobrovoljačka gorska divizija koju su sačinjavali etnički Nijemci iz Jugoslavije, Mađarske i Rumunije je dobila ime po njemu – „Prinz Eugen“
