BITKA NA ŽUČI – bitka za opstanak
Najviša tačka sarajevske općine Novi grad je brdo Žuč na visini od 850 metara. U vrijeme četničke opsade Sarajeva ovo većini Sarajlija nepoznato brdo postalo je strateška tačka odbrane grada. Ipak, na tom neznanom brdu 255 branitelja dalo je svoje živote u odbrani grada. Među njima su bili načelnik Druge motorizovane brigade Safet Isović, Vinko Šamarlić… Na ovom brdu 17. juna 1993. poginuo je i komandant Druge viteške motorizovane brigade Armije RBiH Safet Zajko, a 27. jula 1993. i Enver Šehović, komandant Prve slavne mehanizovane brigade Armije RBiH.
Branioci Sarajeva su 8. juna 1992. godine u žestokom okršaju na brdu Žuč oslobodili vrh Orlić i širi lokalitet prema Volujku i Krstacu, te naseljima Smiljevići i Zabrđe. Bitka na Žuči bila je jedna od ključnih za odbranu Sarajeva i Bosne i Hercegovine u agresiji. Tog dana osujećena je namjera agresora da Sarajevo podijeli na dva dijela.
Cilj operacije Armije RBiH bio je proboj iz okruženja i spajanje sa snagama Armije RBiH s druge strane gradskog obruča. Plan za izvođenje operacije donio je načelnik Štaba Vrhovne komande Armije RBiH Sefer Halilović, a jedinicama je komandovao Mustafa Hajrulahović-Talijan.
Pravci napada su bili plato Žuč sa kotom Orlić, Kobilja Glava i Poljine, Kromolj i Orlovac, Gazin Han i Obhodža, Vidikovac (Trebević) i Vraca.
Borbena djelovanja počela su u 5:00 sati. Pravci napada su plato Žuč sa dominantnom kotom Orlić, Kobilja Glava i Poljine, Kromolj i Orlovac, Gazin Han i Obhodža, Vidikovac (Trebević) i Vraca. Armija RBiH vrši proboj srpskih linija oko Sarajeva na svim pravcima napada; Kromolj, Trebević, Vraca, Žuč.
Zaplijenjene su značajne količine naoružanja i municije, vojne opreme i sanitetskog materijala. Radi se o bici kojom su potvrđeni rezultati “Pofalićke bitke”, te osigurana i učvršćena komunikacija s braniocima s područja Vogošće, odnosno naselja Ugorsko, Bušće i Kobilja Glava.
Nakon osvajanja Orlića zauzete su i Kota 850, Vis i Golo brdo.
Tog je dana poginulo blizu 200 boraca. Među njima je bio i specijalac Vinko Šamarlić. Početkom agresije na Bosnu i Hercegovinu on je već imao osvojenu olimpijsku normu za odlazak na Olimpijske igre koje su se 1992. godine održavale u Barceloni. Poginuo je 8. juna, dan prije odlaska ekipe na Olimpijske igre.
