MARTIN LUTHER I RASKOL RIMOKATOLIČKE CRKVE
Kršćanskom vjerom u kasnom Srednjem vijeku dominirao je stav o rimo-katoličkom monopolu na davanje odgovora na sva pitanja koja se tiču vjere. Dogme i propisi određuju život običnih ljudi. Lomače za spaljivanje ljudi koji su govorili protiv crkve su bile uobičajena stvar u to doba.
Monah Martin Luther želio je da progovori o lošim stvarima unutar Katoličke crkve. Međutim, ono što se 31. oktobra 1517. desilo u Wittenbergu, završilo se procesom koji je pokrenuo raskol unutar Rimokatoličke crkve i reformom koja je ostavila bitan pečat na historijska zbivanja u Njemačkoj i Evropi.
Luther je 1510. godine kao delegat svog svešteničkog reda poslovno otišao Rim. Putovanje ga je promijenilo. Crkva je bila u velikim finansijskim problemima zbog gradnje Bazilike Svetog Petra. Da bi ublažila finansijske probleme Kurija u Vatikanu je uvela otkup od grijeha. To je značilo da se za novac ili dobra djela mogao isposlovati oprost od grijeha u prošlosti, ali i onih u budućnosti. Postojale su i tarife koje su zavisile od primanja koja su imali vjernici. Štaviše: navodno su se novcem od vječne vatre u paklu mogli spasiti i preminuli članovi porodice. Mladi sveštenik je u prvi mah, ne razmišljajući kritički, i sam učestvovao u tome. Tek kasnije mu postaju jasne negativne posljedice takve prakse.
Tako se u njegovoj glavi iskristalisalo sve ono što će kasnije postati sadržajem njegove reformatorske teologije.
Za Martina Luthera kršćanska vjera počiva na četiri stuba.
Prvo: Sveta knjiga. Biblija je jedino mjerilo vjere. Njegovi protivnici su se uglavnom pozivali na ono što su pisale pape ili papski konciliji.
Drugo: Oprost je stvar Božije Milosti. Kršćani oprost dobijaju isključivo od Boga i na osnovu Božije Milosti. Time se okrenuo protiv crkvene prakse otkupa grijeha.
Treće: Isus Krist. Isusova smrt na krstu, simbol koji ukazuje na grijehe svih ljudi, most je koji vodi ka Bogu.
Četvrto: Vjera. Ono što pri tome misli objašnjava ovako: “Sve počiva na vjeri, na tome počiva život kršćana.”
Luther je odnos čovjeka i Boga podigao na novi stepen. Čovjek se sada može direktno obratiti svom Stvoritelju, za to mu ne trebaju ni crkva, ni sveštenici, ni sveci kao posrednici. On je na taj način slobodan od bilo kakvih odluka koje mu nameće Crkva.
Takvim učenjem je srušena pozicija moći koju je imala crkvena hijerarhija. Time je za Luthera pogrešno i tumačenje da je papa autoritet koji stoji iznad Biblije. Pri tome ovaj sveštenik ne misli da je stvorio nešto novo, nego da je samo obrisao prašinu sa onoga što je odavno zapisano.
Ono na šta se prvo obrušio je otkup grijeha koji je uzeo maha u svim crkvama Njemačke. Luther nije htio da šuti pred praksom da se novcem kupuje oprost za počinjene grijehe.
Iz tog razloga je u 31. oktobra 1517. prikucao svojih 95 teza na vrata crkve u Wittenbergu.
Kako je Luther u to doba imao pristup i novoj tehnici štampanja knjiga na Gutenbergovoj mašini, bilo je moguće da se na taj način njegove ideje brzo rašire cijelim Njemačkim carstvom. To je izazvalo pravi zemljotres u Rimokatoličkoj crkvi koja je bila uzdrmana do temelja. Epicentar tog zemljotresa bio je Wittenberg.
Kršćani koji pripadaju Evangelističkoj crkvi taj dan slave kao Dan reformacije, koji je označio početak pokreta obnove Crkve, početak protestantizma i početak brojnih reformi u skoro svim segmentima društva.
izvor: dw.com
