BOMBARDOVANJE BERLINA 1945. – “te zime je bilo vruće u Berlinu, na nebu je pisalo B-17”
Hiljadu bombardera B-17 američkog vazduhoplovstva, zaštićenih s oko 1000 lovaca, napalo je berlinski željeznički sistem ujutro 3. februara 1945. u uvjerenju da se njemačka vojska vozom kreće kroz Berlin na putu do Istočnog fronta. Ovo je bila jedna od rijetkih prilika u kojima su amerikanci preduzeli masovni napad na središte glavnog grada Reicha. Saveznički komandant Dwight D. Eisenhower jasno je dao do znanja da je napad na Berlin imao veliku političku važnost jer je osmišljen da pomogne sovjetskoj ofanzivi na Odru istočno od Berlina i bio je presudan za savezničko jedinstvo.
Bombe korištene u ovom napadu sastojale su se uglavnom od eksplozivnih sredstava, a ne od zapaljive municije. Područje koje je pretrpjelo najveću štetu nije obuhvatalo glavne željezničke pruge, ali su uključivale dvije stanice u Berlinu (Anhalter i Potsdamer Bahnhof, od kojih je posljednja već bila van upotrebe od 1944. zbog bombardovanja.
Tepih od bombi je bio tako gust da je izazvao požar koji se širio prema istoku. Požar je trajao četiri dana dok nije stigao do plovnih putova, velikih saobraćajnica i parkova koje vatra nije mogla preskočiti. Zbog iscrpljenosti njemačkih zaliha, njemačka protivvazdušna odbrana bila je nedovoljno opremljena i slaba, tako da je srušeno samo 36 američkih aviona, a njihove posade su zarobljene. Čak je i komandant napada, potpukovnik Rosenthal bio je među oborenima i preživio, ali sovjetske oružane snage spasile su ga i na kraju se vratile u Englesku.
Pogođene su zgrade nacističke stranke, uključujući Reich kancelariju, Partijsku kancelariju, sjedište Gestapoa i Narodni sud. Među mrtvima je bio i Roland Freisler, zloglasni vrhovni sudija Narodnog suda. Broj poginulih iznosio je 2.894, manje nego što se moglo očekivati, jer se prepad dogodio po danu s relativno malo zapaljivih bombi. Broj ranjenih iznosio je 20.000, a 120.000 ljudi je ostalo bez krova nad glavom.
