ERWIN ROMMEL – Pustinjska lisica
Erwin Rommel, njemački komandant poznat kao “Pustinjska lisica” zbog svoje lukavosti u Sjevernoj Africi tokom Drugog svjetskog rata, rođen je 15. novembra 1891. godine u Heidenheimu, Njemačka.
Rommelov otac i djed bili su učitelji, no on je za sebe izabrao vojnu karijeru, i 1910. prijavio se u njemačku vojsku kao kadetski oficir. Borio se u Prvom svjetskom ratu kao poručnik gdje je odlikovan za hrabrost te prepoznat kao sposoban lider. Dok su drugi obećavajući oficiri u njegovoj situaciji tražili ratno mjesto na generalštabu, Rommel je ostao u pješadiji kao oficir na prvoj liniji. Nakon rata pohađa razne vojne akademije i piše važan udžbenik o pješadijskoj strategiji.
Nakon izbijanja Drugog svjetskog rata 1939. godine, Rommel je imenovan za komandanta Sedme oklopne divizije koja je imala zadatak osvojiti Francusku. Iako je imao malo ratnog iskustva s oklopnim vozilima, odmah je shvatio njihov potencijal i odigrao vodeću ulogu u njemačkom trijumfalnom putu kroz Francusku u maju i junu 1940. godine.
U februaru 1941. Adolf Hitler imenovao je Rommela za komandanta Afričkog korpusa Wehrmachta u Libiji kako bi pomogao skoro poražene Mussolinijeve trupe. Britanski komandanti u Sjevernoj Africi nisu bili upoznati sa Rommelovim potencijalom pa je on do maja osvojio gotove sve teritorije koje su Talijani izgubili tokom savezničke zimske ofanzive. Rommel je postao poznat kao Pistinjska lisica zbog njegovih elegantnih zamki i smionih iznenadnih napada. Za zasluge, Hitler ga je unaprijedio u čin feldmaršala.
Godine 1942. Rommel je sa svojim Afričkim korpusom dopro skoro do Aleksandrije ali su ga Britanci zaustavili u čuvenoj bici kod El-Alameina. U oktobru 1942. britanski general Bernard Montgomery pokrenuo je veliku ofenzivu protiv Rommela u drugoj bici kod El-Alameina. Suprostavljajući se Hitlerovim uputama, Rommel je naredio povlačenje, a njegov se korpus zaustavio u Tunisu.
Prije konačnog predaje Osovinskih snaga u Sjevernoj Africi, Rommel je u martu 1943.pozvan u Europu gdje mu je povjereno utvrđivanje Atlantskog zida u sjevernoj Francuskoj od potencijalne savezničkih invazije. Pokrenuo je sofisticirani sistem obalnih odbrambenih radova, ali mu je odbijen zahtjev za povećanjem broja vojnika za odbranu od očekivanog napada. Došao je u sukob s glavnim komandantom u Francuskoj von Rundstedtom zbog zahtjeva da se oklopne divizije premjeste u blizinu obale te tako spriječe moguću invaziju. Rommel je rekao: “Imamo 24 sata da zaustavimo Saveznike ako pređu obalu. Nakon toga niko ih više neće zaustaviti… Rat će biti odlučen na obali…” Imao je pravo. Kao što je poznato, 6. juna 1944. saveznici su izvršili uspješnu invaziju u Normandiju.
U međuvremenu, veliki broj visokih oficira Wehrmachta pokrenuo je Operaciju Valkira, zavjeru protiv Hitlera jer se smatralo da Führer vodi Njemačku u sigurnu propast. Zavjerenici su ostvarili određene kontakte i sa Rommelom. On je pozdravio urotu ali nije prihvatio direktnu ulogu u planiranju atentata na Hitlera. Bilo je govora kako će Rommel, popularan kao “narodni maršal“, postati šef njemačke države nakon Hitlerove smrti.
Tri dana prije planiranog atentata, 17. juna 1944. godine, Rommel je pretrpio ozbiljne ozljede glave nakon što je britanski avion napao automobil u kojem je bio Rommel. Na dan atentata, 20. jula kada je Hitler za dlaku izbjegao smrt u ekspolziji bombe u Vučijoj jami u Istočnoj Njemačkoj, Rommel je bio u bolnici. Međutim, urotnici, uhvaćeni i mučeni zbog otkrivanja informacija, otkrili su Rommelovu ulogu. Hitler je poslao dva generala Rommelu, koji se tek oporavio od povreda koji su mu ponudili da bira – samoubistvo i sahranu uz visoke vojne počasti ili strijeljanje kao izdajnika uz otpremanje njegove porodice u logor.
Rommel je izabrao samoubistvo i 14. oktobra je uzeo smrtonosnu dozu otrova. Sahranjen je 18. oktobra sa svim vojnim počastima a Hitler je dan njegove sahrane proglasio za dan nacionalne žalosti.
