HIDŽRA – preseljenje muslimana iz Meke u Jesrib
Hidžra, preseljenje, izlazak, poslanika Muhammeda a.s. i njegovih sljedbenika iz Meke u Medinu 622. godine predstavlja veličanstven događaj u muslimanskoj historiji koji je omogućio muslimanima da postanu organizovana i odgovorna duhovna zajednica, sposobna da vrijednosti islama pretoči u društveni život.
Nakon što je poslanik Muhammed a.s. javno pozivao u islam više od jedne decenije u Meki, netrpljivost opzicije je dostigla svoju kuliminaciju. Život Muhammeda a.s. i njegovih sljedbenika je bio u svakodnevnoj opasnosti. Oni su bili izloženi stalnim maltretiranjem, zlostavljanjem, pa čak i u nekim slučajevima, i nesnosivo teškom mučenju.
Da bi spasio svoje pristalice mučenja, posebno one koji nisu imali jaku familijarnu zaštitu, Muhammed a.s. je poslao sedamdeset svojih sljedbenika u grad Jesrib sjeverno od Meke.
U međuvremenu, progon i zlostavljanje muslimana u Meki se uveliko povećalo te sve više muslimana napušta Meku i odlazi u Jesrib. U ranu jesen 622.godine, Muhammed a.s. saznaje da njegovi protivnici pripremaju njegovo ubistvo. Saznavši za te namjere, sa svojim najbližim prijateljem, Ebu Bekrom al-Siddikom, Muhammed a.s. napušta Meku 27. noć mjeseca safera (12. septembar 622.) i kreće prema sjeveru. U njegovoj postelji ostaje amidžić Alija, a on izlazi iz svoje kuće neprimijećen.
Bijesni, Mekanci su odlučili da po svaku cijenu uhvate Muhammeda a.s. tako da su obećali dati veliku nagradu za njegovu glavu. Nakon neuspješne potjere, razočarani vratili su se u Meku, dok je Muhammed a.s. sa svojim prijateljem nastavio put prema Jesribu.
U mjesto Kuba je poslanik Muhammed a.s., zajedno sa Ebu Bekrom, stigao 8. rebiu-l-evela (23. septembra) 622. godine. U tom mjestu je sagradio džamiju i obavio prvu džumu namaz.
Nakod dugog i iscprljujućeg putovanja dugog 420 kilometara, napokon stižu u Jesrib, 27. septembra 622. godine, gdje ih stanovništvo Jesriba kao i sljedbenici iz Meke radosno dočekuju.
Grad Jesrib, nakon hidžre (preseljenja), postaje središte Muhammedovog a.s. djelovanja te mijenja naziv u Medinat al-Nabi (arap. Poslanikov grad), ili kraće Medina. Po dolasku u Medinu Muhammed a.s. je izgradio džamiju.
Sama riječ u arapskom jeziku je etimološki vezana za glagol „hadžere“, u značenju „izaći“. Izlazak (seoba) je bio postepen i trajao je tri mjeseca. Oko 313 muslimanskih porodica se iselilo u Medinu između mjeseci muharema i rebiu-l-evela 622. godine.
Taj događaj je višestruko značajan. Islam u ovome gradu dobiva svoju šansu. U Medini je on oživotvoren, provodi se u praksi i izgrađuje se sistem življenja utemeljen na njegovim principima. Muslimani dobivaju svoju slobodu i mogućnost slobodnoa razvoja.
Godine 638., sedamnaest godina nakon seobe, halifa Omer ibni Hattab je odredio hidžru kao početak računanja muslimanske ere. Za početni dan kalendara je uzet prvi dan mjeseca muharema – 16. jula 622, po gregorijanskom kalendaru. Tog dana se počinjalo sa radom nakon povratka hadžija iz Meke.
