SUPERINTELIGENTNI ZLOČINCI – IQ nacističkih vođa
Nakon Drugog svjetskog rata, savezničke snage su procesuirale najviše rangirane preživjele vođe Trećeg Reicha za svoje ratne zločine u poznatim Nuremberškim suđenjima. Prvo, i najpoznatije od tih suđenja, opisano kao “najveće suđenje u historiji” održano je između 20. novembra 1945. i 1. oktobra 1946. Optužena su 24 nacistička lidera a na suđenju su se pojavio njih 21. Hitlerov sekretar, Martin Bormann, suđen je u odsustvu; vođa Njemačke radne fronte Robert Ley, počinio je samoubistvo sedam dana prije početka suđenja; dok je industrijalac Gustav Krupp zbog bolesti proglašen nesposobnim za suđenje (umro je 1950.).
Optuženici koji su se pojavili na suđenju bili su: Karl Dönitz, nasljednik Hitlera (osuđen na 10 godina); Wilhelm Keitel, načelnik Glavnog štaba Wehrmachta (smrt); Alfred Jodl, Keitelov podređeni i potpisnik kapitulacije (smrt); Joachim von Ribbentrop, ministar vanjskih poslova (smrt); Alfred Rosenberg, ideolog rasne teorije (smrt); Albert Speer, ministar naoružanja i Hitlerov omiljeni arhitekta; Franz von Papen, bivši njemački kancelar (oslobođen); Baldur von Schirach, vođa Hitlerove mladeži (20 godina); Ernst Kaltenbrunner, najviši preživjeli komandant SS-a (smrt); Walter Funk, nacistički ministar ekonomije (doživotno); Konstantin von Neurath, prethodnik Ribbentropa, kasnije moćnik u Poljskoj (15 godina); Hermann Göring, otac Gestapa i komandant Luftwaffea (smrt); Erich Raeder, bivši komandant mornarice (doživotno); Hans Frank, Guverner Poljske (smrt); Hjalmar Schacht, predratni predsjednik Reichsbanke (oslobođen); Fritz Sauckel, opunomoćenik nacističkog programa robovske radne snage (smrt); Julius Streicher, urednik novina Der Stürmer, sijao mržnju prema Jevrejima (smrt); Arthur Seyss-Inquart, premijer Austrije i gauleiter Holandije (smrt); Wilhelm Frick, ministar unutrašnjih poslova, tvorac rasnih zakona (smrt); Rudolf Hess, Hitlerov zamjenik do 1941. (doživotno) i Hans Fritzsche, radio komentator, i šef novinskog odjela Ministarstva propagande (oslobođen).
Suđenje je bilo manje o tome jesu li nacisti počinili zločine a više o tome zašto su počinili takve zločine. Jesu li komandanti koji su vodili nacističke smrti logori psihopati? Da li je postojala određena nacistička duševna bolest koja je tjerala ove ljude da urade to što su uradili? Jesu li oni obični ljudi koji su donosili užasne odluke? Jesu li imali ispodprosječnu inteligenciju?
Tim američkih psihologa i psihijatara bio je usmjeren da odgovori na ta pitanja tokom suđenja. Trebali su provoditi opsežne intervjue i testove s optuženicima. Takve zločine nije mogao počiniti normalna osoba, zaključili su, optuženici su vjerojatno bili drukčiji na neki temeljni način od ostatka čovječanstva.
Dio utvrđivanja da li su nacisti bili sposobni za suđenje bio je provođenje IQ testa. Test inteligencije Wechsler-Bellevue tada je bio jedan od najčešće korištenih IQ testova. Bodovi od 65 ili manje klasificirani su kao “defektni“, između 80 i 119 kao normalni, a 128 i više bili su vrlo superiorni. Samo je oko 2,2 % svjetske populacije postiglo rezultat iznad 128. Prosjek svih testiranih nacista iznosio je 128. To znači da su oni bili puno iznad prosječnog ljudskog IQ-a. Evo rezultata svih 21 testiranih nacista:
- Hjalmar Schacht 143
- Arthur Seyss-Inquart 141
- Hermann Göring 138
- Karl Doenitz 138
- Franz von Papen 134
- Eric Raeder 134
- Hans Frank 130
- Hans Fritsche 130
- Baldur von Schirach 130
- Joachim von Ribbentrop 129
- Wilhelm Keitel 129
- Albert Speer 128 (20 godina)
- Alfred Jodl 127
- Alfred Rosenberg 127
- Constantin von Neurath 125
- Walther Funk 124
- Wilhelm Frick 124
- Rudolf Hess 120
- Fritz Sauckel 118
- Ernst Kaltenbrunner 113
- Julius Streicher 106
