DAN DŽAMIJA – Arnaudija
U noći 7. maja 1993. godine, minirana je jedna od najznačajnijih džamija u Bosni i Hercegovini, po svojoj ljepoti čuvena banjalučka Ferhadija, monumentalna zadužbina Ferhat-paše Sokolovića. Ubrzo zatim, minirani kameni ostaci odvezeni su na deponiju smeća, čime je nedvojbeno potvrđena planska i sistematska aktivnost realizacije zločina urbicida. Banjalučke džamije rušene su smišljeno i koordinisano, to su radili profesionalci koji su tačno znali gdje i kako treba postaviti eksploziv, koji su tačno znali izabrati vrijeme da se to uradi. U Banjaluci nije bilo ratnih dejstava i to se radilo planski i sistematski.
Odlukom Rijaseta Islamske zajednice 7. maj se obilježava kao Dan džamija, koji simbolički podsjeća na stradanje, potpuno rušenje ili oštećenje, više od 1000 džamija, mesdžida i drugih vakufskih objekata tokom posljednje agresije na BiH.
No, Ferhadija je bila samo jedna od 16 banjalučkih džamija koje su tokom agresije na BiH od 1992. – 1995. godine do temelja porušene.
Samo 15 minuta nakon rušenja Ferhadije, srušena je džamija Arnaudija, zadužbina Hasan-efendije defterdara, jednog od potpisnika Ferhat-pašine vakufname, i „ministra finansija“ Bosanskog pašaluka. Hasan-efendija podigao je 1595. godine ovu lijepu potkupolnu džamiju poznatu pod imenom Arnaudija ili Defterdarija, koja se nalazila u Donjem Šeheru u Banjoj Luci, nedaleko od Ferhadije džamije. Arnaudija je bila 16 godina „mlađa“ od banjalučke Ferhadije.
Džamija je pred samu agresiju djelomično oštećena eksplozivnom napravom koju su podmetnuli pripadnici Srpske demokratske stranke. Od početka agresije više je puta skrnavljena, da bi je, na koncu, gradske vlasti Banja Luke korištenjem 300 kg eksploziva do temelja srušili 7. maja 1993. godine a potom joj ostatke razvezli na razna mjesta izvan grada. Arnaudija je džamija spomenik kulture prve kategorije i bila je pod zaštitom UNESCO-a. Također je srušeno turbe Hasana defterdara, vakifa, koje se nalazilo uz samu munaru.
Džamije u Bosni i Hercegovini su tokom agresije 1992-1995. uglavnom rušene do temelja – na prostorima koji su bili pod kontrolom Vojske Republike Srpske i Hrvatskog vijeća obrane. Potpuno je porušeno 614 džamija (534 od strane srpskog, a 80 od hrvatskog agresora), dok je oštećeno 307 džamija (249 od srpskog, a 58 od hrvatskog agresora), što čini 80,5% od ukupnog broja 1144 džamije, koliko ih je bilo prije ove dvije agresije. Pored toga je od ukupno 557 mesdžida, potpuno porušeno njih 218 (175 od srpskog, a 43 od hrvatskog agresora), dok je oštećen 41 mesdžid (21 od srpskog, a 20 od hrvatskog agresora), što čini procenat od 46,40% mesdžida. Ovome treba dodati još 14 potpuno uništenih i 18 oštećenih mekteba, te 447 uništenih i 160 oštećenih drugih vakufskih objekata. Sve je to praćeno „hitovima“ „Sve džamije u oblake lete“ i „Ja sam rođen gdje džamije nema“.
Nekoliko godina poslije rata, džamije na prostoru Bosne i Hercegovine su većinom obnovljene. Arnaudija je jedina banjalučka džamija koja još nije obnovljena.
Začudna je naivnost Bošnjaka koji brzo zaboravljaju da se genocidi nad njima i njihovim džamijama ponavljaju svakih nekoliko decenija upravo zato što brzo opraštaju i još brže zaboravljaju. Također je neshvatljivo da mnogi još ne uviđaju istovjetnost tragičnih sudbina stradanja Bošnjaka i uništavanja njihovih džamija tokom posljednjih 150 godina.
Dan džamija treba da podsjeti zaboravne Bošnjake da razaranje i uništenje džamija znači uklanjanje fundamentalnog dokaza postojanja Bošnjaka i islama na tlu Bosne i Hercegovine tokom više od 500 godina i da je upravo to bio primarni cilj zločinačkih umova na čiju su realizaciju tako revnosno i sa strašću i užitkom prionuli.
