DRUGI MASAKR NA MARKALAMA
Dana 28. augusta 1995. godine, u 11.00 sati, sa položaja Sarajevsko-Romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske iz pravca Trebevića ispaljena je granata koje ja eksplodirala na asfaltnu podlogu iza sarajevske gradske tržnice Markale, uslijed čijeg rasprskavajućeg dejstva su, na licu mjesta, ubijena 23 civila, a ranjen 81 civil. Na putu do bolnice, nakon operacije, a uslijed teškog ranjavanja, istog ili u nekoliko narednih dana, smrt je nastupila za još 20 civila, te je ukupan broj žrtava sa smrtnim ishodom bio 43 civila. Gotovo istovremeno sa ovom, u neposrednoj blizini Narodnog pozorišta u Sarajevu eksplodirale su još četiri granate, uslijed čijeg rasprskavajućeg dejstva je ranjeno osam civila.
Ovaj zločin dogodio se godinu ipo dana nakon što su, gotovo na istom mjestu, srpske granate ubile 68, a ranile 144 građana glavnog grada Bosne i Hercegovine. Ovaj se zločin nazivao “Zločin na Markalama”, ali je nakon granata ispaljenih 28. avgusta, Sarajevo, nažalost, dobilo drugi naziv za stradanja civila na ovom mjestu: Markale 1 i Markale 2.
Centralna gradska pijaca, za vrijeme opsade, predstavljala je jednu od rijetkih lokacija gdje je moguće nabaviti hranu. Tako su i tog 28. augusta 1995. Markale bile mjesto koje je mnogima značilo opstanak. Masakr krajem avgusta kod Gradske tržnice bio je posljednji veliki zločin Srba Radovana Karadžića u opkoljenom Sarajevu. Uslijedila je prva vojna intervencija NATO-a „Deliberate force“ (Namjerna sila). Vojno-političko rukovodstvo Srba prisiljeno je tada bilo na deblokadu Sarajeva i povlačenje artiljerije s položaja oko glavnog grada BiH.
Istraga masakra pod vodstvom Ujedinjenih Naroda vođena je u tajnosti. Tajni izvještaj nedugo nakon događaja je utvrdio da je svih pet granata ispalila Vojska Republike Srpske.Čim su tehnički i vremenski uvjeti dopustili, a sigurnost UN radnika koji su tada prolazili kroz srpsku teritoriju bila osigurana, započeta je Operacija Namjerna Sila.
Za zločine počinjene u Sarajevu, koji obuhvataju i granatiranje Markala, na doživotnu zatvorsku kaznu osuđen je Stanislav Galić, komandant Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske (VRS). U presudi Galiću iz novembra 2006. godine navedeno je: “Taj incident predstavlja primjer granatiranja gdje su civili namjerno ciljani.”
Tog dana ispred sjevernog ulaza u gradsku tržnicu Markale ubijeni su: Omer Ajanović, Hidajet Alić, Salko Alić, Zeno Bašević, Husein Baktašević, Sevda Brkan-Kruščica, Vera Brutus-Đukić, Halida Cepić, Paša Crnčalo, Mejra Cocalić, Razija Čolić, Esad Čoranbegić, Dario Dlouhi, Salko Duraković, Alija Dževlan, Najla Fazlić, Rijad Garbo, Ibrahim Hajvaz, Meho Herceglić, Jasmina Hodžić, Hajrudin Hozo, Jusuf Hašimbegović, Adnan Ibrahimagić, Ilija Karanović, Mesudija Kerović, Vehid Komar, Muhamed Kukić, Mirsad Kovačević, Hašim Kurtović, Ismet Klarić, Masija Lončar, Osman Mahmutović, Senad Muratović, Goran Poturković, Blaženka Smoljan, Hamid Smajlhodžić, Hajro Šatrović, Samir Topuzović, Hamza Tunović, Ajdin Vukotić, Sabaheta Vukotić, Meho Zećo i Narima Žig.
