PAŠAGA MANDŽIĆ – kako je “pao” drug Murat
Godine 1973. Pašaga Mandžić, istaknuti komunista, partizanski rukovodilac, prvoborac i narodni heroj, ponukan knjigom Rodoljuba Čolakovića “Zapisi iz oslobodilačkog rata” i pristrano-paušalnim autorovim stavovima iznijetim u njoj, javno je iznio svoj stav o greškama KPJ prema Bošnjacima tokom Drugog svjetskog rata. Čolakovićeva knjiga i Mandžićevo reagiranje na nju tek je okidač njegovog, Mandžićevog, akumuliranog nezadovoljstva zbog, prije svega, partizanske kolaboracije s četnicima, čemu se on tokom cijelog rata žestoko protivio, za razliku od Rodoljuba Čolakovića i Cvijetina Mijatovića, koji su, svako malo, koketirali s četnicima.
Naime, 1. oktobra 1941. komandant četničkih jedinica u istočnoj Bosni Jezdimir Dangić je zajedno sa Sergijem Mihailovićem i Perom Đukanovićem s četničke strane, potpisao sporazum o saradnji s partizanskim jedinicama i o uspostavi zajedničkog četničko-partizanskog štaba s ciljem zaštite srpskog stanovništva istočne Bosne od ustaša; s partizanske strane potpisnici su bili Rodoljub Čolaković, Slobodan Princip i Svetozar Vukmanović Tempo. U to vrijeme Dangićevi odredi zauzimaju Bratunac, Srebrenicu, Vlasenicu, Olovo, Rogaticu, Foču, Goražde i Čajniče. Tom prilikom četnici su izvršili neviđen pokolj nad muslimanskim stanovništvom, hiljade su ljudi pobijeni, a preživjeli su protjerani iz svojih domova. 28. novembra 1941. majevički četnici i partizani su opkolili selo Koraj i ubili preko 300 civila. Talijani 5. decembra prepuštaju Foču Dangićevim četnicima koji su do 21. decembra pobili 8.000 civila. Rodoljub Čolaković u svojoj knjizi prikriva ova zvjerstva štiteći time srpske nacionaliste i želeći sakriti istinu o kojoj se nije smjelo govoriti, na što je Mandžić reagovao u svom pismu.
Drugim riječima, Pašagi je bilo jasno da i među visokopozicioniranim partizanima ima pritajenih srpskih nacionalista i da njihova mržnja prema Bošnjacima, udružena s otvorenom četničkom mržnjom, i odbija i sputava Bošnjake da se masovnije priključe NOP-u, jer partizanima, naprosto, nisu vjerovali.
Zbog ukazivanja na ulogu političkog komesara Štaba partizanskih odreda za Tuzlansku oblast i člana Operativnog štaba za istočnu Bosnu, Cvijetina Mijatovića u pokolju nad Bošnjacima Koraja, i uloge Rodoljuba Čolakovića političkog komesara partizanskih odreda Bosne i Hercegovine u pokoljima nad podrinjskim muslimanima, uz zastrašujuću medijsko‑partijsko-ideološku hajku, iz Beograda dirigiranu Pašaga Mandžić je etiketiran kao muslimanski nacionalist, degradiran po svim osnovama i, uslijed pritisaka kojima je bio izložen, bez metka likvidiran. Cvijetin Mijatović je izjavio da je Pašaga svojom izjavom „uvrijedio istaknute Srbe Tošu Vujasinovića, Rodoljuba Čolakovića i njega“.
Izvršilac odmazde nad Tuzlakom Pašagom Mandžićem je bio savezni sekretar unutrašnjih poslova Tuzlak Franjo Herljević. Pašagu se željelo uništiti time što bi ga se prisililo da svjedoči u montiranom procesu protiv grupe „muslimanskih nacionalista“ i „neprijatelja sistema“ iz Tuzle dr. Saliha Bureka, braće Čokić, Teufika Selimovića Buđonija i drugih.
Zbog pritisaka Službe bezbjednosti njegovo se zdravstveno stanje iznenada pogoršalo. Pašaga Mandžić je umro na dan izricanja presude Tuzlanskoj grupi, 27. juna 1975. Postoje indicije da je ubijen.
Za zasluge i tome slično i tako dalje, Cvijetin Mijatović je nagrađen imenovanjem u Predsjedništvo SFRJ i bistom na tuzlanskoj Slanoj banji.
