SRBI GENERALI U USTAŠAMA
Mnogi ne znaju da je jedan broj Srba bio veoma odan ustašama i vlasti Nezavisne države Hrvatske. Naprimjer, veoma uvaženi član predsjedništva Hrvatskog državnog sabora Nezavisne države Hrvatske bio je dr Savo Besarović, inače bliski prijatelj Dr Ante Pavelića. Dr Svetislav Šumanović i Uroš Doder bili su članovi Hrvatskog državnog sabora. Poslije rata, Besarović je uhapšen, osuđen i smaknut. Šumanović je uspio emigrirati.
Od ukupno 93 generala, u Pavelićevoj ustaškoj službi bilo je čak 13 oficira grkoistočne vjere, kako je NDH nazivala Srbe. Gotovo svi su bili na važnim položajima, neki su dobili najviša državna odlikovanja za zasluge, a većina je nakon rata prošla bolje od najviših hrvatskih funkcionera.
Generali Jovan Iskrić, Mihajlo Lukić, Miroslav Opačić, Milan Desović, Milan Uzelac, Đuro Dragičević, Lavoslav Milić, Zvonimir Stimaković, Miloš Ožegović, Jovan Pribić, Dušan Palčić, Đuro Dragičević također su zauzimali visoke pozicije u oružanim snagama NDH i nijedan od njih nikad nije odbio lojalnost Paveliću. Od 13 spomenutih, njih 3 ponijeli su titulu „vitez“.
General Đuro vitez Grujić, načelnik Generalštaba Hrvatskih oružanih snaga i osoba od najvećeg Pavelićevog poverenja, pa ga je čak pratio u posjetu Hitleru u septembru 1944. godine. Pred partizanima je pobjegao u Austriju, ali su ga Britanci izručili partizanskim vlastima. Vojni sud u Beogradu osudio ga je na smrt. Strijeljan je u 24. 09. 1945. godine, jedini od svih Srba Pavelićevih generala.
Jovan Iskrić je poslije Prvog svjetskog rata bio je oficir u Kraljevini Jugoslaviji, a od 1941. u NDH. Čin generala dobio je 1944, a umro je u Zagrebu 1961, kao penzioner.
Lavoslav Milić, Srbin iz Karlovca čin generala imao je već u jugoslovenskoj vojsci. U NDH je odmah postao član Glavnog štaba domobrana zadužen za logistiku. Englezi su ga zarobili 1945. u Austriji i vratili partizanima. Osuđen je na 20 godina robije, ali je izdržao samo pet. Umro je u Zagrebu.
Mihajlo Lukić između ostalog, komandovao je domobranima u bitkama na Neretvi i Sutjesci, u sadejstvu sa ustašama. Zbog velikih zasluga za izgradnju oružanih snaga NDH dobio je titulu viteza i, između ostalog, odlikovan je „Hrvatskim trolistom 1. stupnja s hrastovim grančicama”. To odlikovanje dobili su samo Slavko Kvaternik, Jure Francetić, Rafael Boban i on. Nakon rata osuđen je na deset godina zatvora, od čega je odležao pet godina. Umro je u Zagrebu, kao penzioner.
Dušan Palčić, Srbin rođen u Zagrebu. Ovaj austrougarski pa jugoslovenski oficir u NDH je bio načelnik Državne radne službe, ustrojene po uzoru na nacističku.
Domobranski general Milan Desović od jeseni 1941. do ljeta 1942. komandovao je dijelom hrvatske divizije koja se borila na Istočnom frontu, za šta je dobio njemački Gvozdeni krst. Poslije toga bio je komandant u Petrinji, a potom vojni izaslanik NDH u Berlinu i Bratislavi. Na kraju rata zarobili su ga Amerikanci i 1946. predali jugoslovenskim vlastima. U Jugoslaviji je naredne godine bio osuđen na petnaestogodišnju robiju, ali je 1958. pušten na slobodu. Emigrirao je u Njemačku i umro u Minhenu 1968.
Zvonimir Strimaković Srbin rođen u Zagrebu. Oficir od karijere, u NDH je komandovao jedinicama koje su se borile protiv partizana i, između ostalog, bio komandant cjelokupne konjice. Poslije rata odrobijao je svih 20 godina kazne u Staroj Gradiški, uporno odbijajući da se pokaje. Umro je u Zagrebu u 83. godini.
Milan Uzelac, prvi komandant austrougarskog ratnog vazduhoplovstva. Poslie Prvog svjetskog rata nastanio se u Petrinji, i tu sačekao da mu Ministarstvo vojske i mornarice Kraljevine SHS povjeri reorganizaciju vazduhoplovstva. Odmah po formiranju Nezavisne Države Hrvatske, u aprilu 1941. godine, prihvatio je ponudu ustaškog režima da u činu počasnog generala pomogne formiranju i organizovanju vazduhoplovstva NDH. Otišao je iz aktivne službe u novembru iste godine, ali je ostao uz Pavelića do kraja. Partizani su ga uhapsili 1945, ali je u zatvoru proveo samo dvije godine. Nastavio je da prima penziju od novih vlasti do smrti, 1954. godine u Petrinji.
Đuro Dragičević iz Kalesije. Nakon austrougarske, vojnu službu nastavio je u Kraljevini SHS, a 6. aprila 1941. godine bio je pukovnik, pomoćnik komandanta protivvazdušne odbrane jugoslovenske vojske. Odmah je prihvatio Pavelićev poziv i u NDH od 1941. godine bio je komandant artiljerije, a pred kraj rata prešao je u Berlin, da bude veza sa njemačkom vojskom. Rusi su ga zarobili, pa je dvije godine proveo u logorima u Njemačkoj i još sedam u SSSR. Od 1954. živio je u Austriji i tu je umro i sahranjen.
Fedor Dragojlov poslije Prvog svetskog rata, u kojem je imao čin generalštabnog potpukovnika, nije prešao u jugoslovensku vojsku. Vratio se u rodno Pančevo i do 1941. bio direktor pivare, a onda se preselio u Zagreb, tada glavni grad NDH, i postao načelnik jednog odsjeka u Generalštabu. Sljedeće godine postao je general, a 1943. već je bio načelnik Generalštaba vojske NDH. Rukovodio je pojedinim operacijama u Bosni u kojima su počinjeni zločini nad Srbima. Po završetku rata Britanci su 1945. odbili da ga izruče Jugoslaviji iako je imao status ratnog zločinca, pa se preko Italije odselio u Argentinu. Sve do smrti vodio je ustašku propagandu protiv socijalističke Jugoslavije.
Miroslav Opačić sa Korduna, bio je austrougarski i jugoslovenski oficir. Drugi svjetski rat dočekao je kao general i odmah se stavio u službu NDH. Bio je nadzornik tehničkih trupa Kopnene vojske. O njegovoj poslijeratnoj sudbini ništa se ne zna, osim da je prešao u katoličanstvo.
Jovan Pribić imao je čin generala u jugoslovenskoj vojsci, a u službu u NDH stupio je 1941. Odveden je u njemačko u zarobljeništvo 1943. godine, a poslije rata nije nastavio službu. Ostali podaci nisu poznati.
Trinaesto ime na spisku Srba generala u NDH je Miloš Ožegović. Podaci o njemu su oskudni. Bio je pješadijski brigadni general. Penzionisan 1942. godine a umro 1944. godine.
